ΠΟΙΗΜΑΤΑ

"Τα λόγια... μας αποδεικνύουν ότι είμαστε ζωντανοί"

ΣΚΙΕΣ Αύγουστος 2010

Οι σκιές πάντα μένουν.

Παραμονεύουν στις γωνίες της μνήμης,

τσακώνονται με τη λήθη

και ξυπνούν,

όταν όλα τα πάντα γύρω μας,

έχουν κοιμηθεί.

Μας τρομοκρατούν,

με στοιχειωμένες βόμβες,

από εικόνες,αρώματα και σκέψεις!!! 

Κύμματα που αφρίζουν με μανία, 

πάνω από τον πολύχρωμο βυθό μας.. 

Φωτοβολίδες συναισθημάτων, 

ηφαίστεια αναστεναγμών!!! 

Καθηλώνουν το βλέμμα. 

Κόβουν την πνοή. 

Κι αν έχεις ψίχουλα τύχης,

στην τσέπη της καρδιάς σου...

σε ανασταίνουν!!!

Αλλά πριν βιαστείς να ζωγραφίσεις, 

με ελπίδες το χαμόγελό σου, 

συνειδητοποίησε πώς πρέπει να ξυπνήσεις, 

γιατί μικρέ είσαι ήδη νεκρός!!! 

Όσο παραμένει το φώς ανοιχτό, 

στην καλύβα της ψυχής σου. 

Προσπάπθησε να περπατάς. 

Όρθιος. 

Συνεχώς... 

δίχως διακοπές από τις σκιές. 

Τις ερηνείες των θνητών θεών!

.....................................
ΑΡΧΗ & ΤΕΛΟΣ Αύγουστος 2010

Στην αρχή χώμα!

Και μετά...
Πνοή, ψυχή και κλάμμα!
Ήλιο, νερό και χρώμματα!
Ένστικτο,ζωή και κυνηγητό!
 
Και μετά...
Ανάγκες, κανόνες και ελπίδες!
Καύσωνες, χαλάζι και εποχές!
Τροφή, διαιώνιση και αλυσίδα!
 
Και μετά...
πάλι χώμα!
..................................
ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΣΤΙΓΜΗ Ιούλιος 2010

Το πρόσωπο μου ανέκφραστο, ανέραστο,
να μην μπορεί να κρύψει την αλήθεια.
Τα μάτια μου ορθάνοιχτα, σκισμένα,
να δείχνουνε πως όλα μοιάζουνε χαμένα.

Εσύ, μια δροσοσταλιά στο μέτωπο.
Γλιστράς ζαλισμένη, κάτω από τα μάτια.
Κυλάς αργά και βασανιστικά,
Ω, του κόσμου τα πιο όμορφα δάκρυα.

Η αύρα σου σαν ίσκιος με κυκλώνει,
περνάει από μέσα μου γοργά και με θολώνει.
Φεύγει και εξαπλώνεται παντού,
καλύπτει κάθε κενό, του άδειου μου ουρανού.

Με της καρδιάς σου το ζεστό πινέλο
Τον καμβά της ζωής μου ζωγραφίζεις
Από των ονείρων σου τη παλέτα
Με χρώματα ξεθωριασμένα με γεμίζεις

Πόσο θα ήθελα να σε αγγίξω,
Για τελευταία φορά να σε φιλήσω
Μες την αγκαλιά μου να σε σφίξω.
Α! Μήπως καλύτερα τη σκέψη μου να σβήσω;
................................................
Η ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ & ΤΟ ΒΑΤΡΑΧΑΚΙ Ιούλιος 2010

Εσύ...
Μία πριγκίπισσα!!!
Άσπρη, πορφυρή,
Να στέκεσαι ζωντανή,
μέσα σε βάλτο συναισθημάτων...
Ντυμένη με χρώματα,
βρεγμένη από ευχές,
γεννημένη από χιλιάδες ρήμες,
τραγουδισμένες....
από υπερσυντέλικους έρωτες!!!

Εγώ...
Ένα βατραχάκι!!!
Πράσινο, μελανιασμένο.
Να στέκομαι γυμνός,
μέσα στα τελευταία χέρια σου.
Λουσμένος με φως,
τρομαγμένος από σκιές,
διψασμένος από ελπίδες,
ειπωμένες...
από χιλιάδες παιδιά.

Κοιταζόμαστε...
Βυθιζόμαστε...

Μακάρι το φιλί,
να βρίσκεται κοντά!!!
.............................

ΕΣΥ Φεβρουάριος 2009
 
Βγες στο μπαλκόνι σου
και σβήσε το φως. 
Ο ήλιος δεν θ' αργήσει,
ούτε λεπτό, να φανεί.
 
Βγες στο μπαλκόνι σου,
να προλάβεις το φως. 
Αυτό που μόνο αξίζει,
είναι η γλυκιά Ανατολή.
 
Βγες στο μπαλκόνι σου
και χόρεψε με το φως.
Μην ξεχνάς πως το σκοτάδι
δεν θ' αργήσει να 'ρθει.

Βγες στο μπαλκόνι σου
και γέμισε με φως.
Η αγάπη σου, φάρος, 
το καράβι μου, θα σωθεί.

..............................